In een recente uitspraak oordeelde de Rechtbank Den Haag dat de Staat, als werkgever, aansprakelijk was voor de schade van een werkneemster die op kantoor van de trap was gevallen. Begrijpelijk of gaat dat te ver?
Wat is er gebeurd?
De werkneemster was aan het werk op kantoor toen zij struikelde en van de trap viel. Dat gebeurde kort nadat het kantoor waar zij werkt was verbouwd. De trap was daarbij voorzien van anti-sliprichels, kleine opstaande randjes aan het eind van elke traptrede. De werkneemster hield ernstig en blijvend letsel over aan het ongeval en stelde haar werkgever aansprakelijk voor de schade. De Staat was het daar niet mee eens.
Wat zegt de wet?
Een werkgever is in beginsel aansprakelijk voor de schade die een werknemer in de uitoefening van zijn of haar werkzaamheden lijdt. Dat is alleen anders als de werkgever aantoont dat sprake is van opzet of bewuste roekeloosheid van de werknemer óf aantoont dat hij heeft voldaan aan zijn zorgplicht.
Wat is de zorgplicht?
De zorgplicht van de werkgever houdt in dat de werkgever maatregelen moet treffen die redelijkerwijs nodig zijn om (zo veel mogelijk) te voorkomen dat een werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden schade lijdt. De zorgplicht kent wel grenzen.
Zo geldt geen zorgplicht ten aanzien van voorzienbare huis-, tuin- en keukenrisico’s. Dat zijn alledaagse risico’s die de werknemer ook in de privésfeer tegenkomt. Van een werkgever wordt bijvoorbeeld niet verwacht dat hij zijn werknemers waarschuwt dat een broodmes scherp is, dat de vloer na een regenbui nat en dus glad kan zijn of dat een deur door de wind kan dichtvallen. De gedachte is dat werknemers met die risico’s wel bekend zijn.
Wat stelden partijen?
In de hier besproken zaak ging het om de vraag of de werkgever, de Staat dus, voldaan had aan de zorgplicht. De Staat vond van wel. Omdat sprake was van een voorzienbaar huis-, tuin- en keukenongeval, was de Staat niet gehouden om maatregelen te treffen om het ongeval te voorkomen. Werknemers weten dat zij voorzichtig moeten zijn op de trap en hun voeten goed moeten optillen.
De werkneemster vond dat argument in deze situatie niet opgaan. Zo was (de hoogte van) het opstaande randje in strijd was met de geldende veiligheidsnormen en was door verschillende deskundigen geconstateerd dat een verhoogd risico op valpartijen bestond. De Staat wist volgens de werkneemster ook van dit verhoogde risico omdat er sinds de ingebruikname van de nieuwe trap al minimaal vier valpartijen waren gemeld. De staat had daarom in dit geval wel maatregelen moeten nemen om ongelukken te voorkomen.
Hoe oordeelde de rechter?
De kantonrechter vond dat bij deze trap inderdaad een verhoogd risico op ongelukken bestond en verwees naar de eerder genoemde deskundigen. De kantonrechter vond daarbij ook van belang dat traplopen op het werk vaak op de automatische piloot gebeurt, waardoor gebruikers minder voorzichtig en oplettend zijn. Van werknemers kan niet worden verwacht dat zij bij iedere stap op de trap rekening houden met het risico om te struikelen vanwege een opstaand randje.
Om die redenen had de Staat naar het oordeel van de kantonrechter in dit geval maatregelen moeten treffen om ongevallen te voorkomen. Nu de Staat dat niet had gedaan, was de Staat tekort geschoten in haar zorgplicht. De Staat was daarom aansprakelijk en moest de schade van de werkneemster vergoeden.
Tot slot
Uit deze uitspraak volgt dat het voor werkgevers lang niet altijd duidelijk is hoe ver de zorgplicht strekt. Mocht u vragen hebben over de zorgplicht en/of over werkgeversaansprakelijkheid in het algemeen, neem dan gerust vrijblijvend contact met ons op. Wij adviseren u graag!
Ko & Co Advocaten
Mail op ko@kc-advocaten.nl of bel op 010 35 10 299
